GAI-JARTZAILEEI JARRIAK
MIREN AMURIZA
DOINUA: AZKEN ARNASA EMAN NAHI NUKE
1.
Honats bost puntuz asmakizun bat:
hiru hitzetan nor da ba?
egunkariei goitik behera
ohi diena errepara,
eta esaldi bakoitza neurtu
zehatz silabaz-silaba,
kazetariak ez dira, ez da
parlametuko asanblada,
bertsolariak ere ez, beraz…
gai-jartzaile taldea da!
2.
Orain geu ari gara asmatzen:
eskuei begiratzean,
lotarakoan korridoreko
argia ezin itzaltzean,
gauero oheko izara edo
mihiseak aldatzean,
dena prestatu ta falta diren
gonbidatuei deitzean…
Zuetako nor egon ote den
egoera bakoitzean!
3.
Zuen ondoan saio aurreak
ume-jolas bat dirudi,
zozketarako zenbakitxoak
pasatuz ezker-eskubi.
Zaudetenean gaia esatear
nahiz puntua jartzen guri,
pentsatzen dugu “zer esango dit?”
ta izerdi hotza isuri…
Lehen maitasun aitortza egin
ondoren bezain urduri.
4.
Handik ordu bi eta erdira
iritsi ohi da summum-a,
aurkeztu behar duzuenean
saioko puntu bilduma.
Arbelean den irakaslea,
politikari zurruna,
nahiz altarean besoak altsa
dituen abade jauna,
inbidiz daude entzunda lortzen
duzuen isilitasuna.
5.
Saioa pasa eta asteak
aurrera egin ahala,
kritika askok gai-jartzaileok
ohi zaituztete seinala;
“hau estua zen, hura zabala…”
jertseez dabiltza ala?
Ez da gai txarrik bertsolariak
badu egun mundiala,
egun eskasa duenaretzat
gai onik ez den bezala.
6.
Lan ona egin duzue baina
ez da bukatu bidaia,
beraz prestatu agoantatzeko
kritika eta txantaia.
Ez Coca Cola nola egin, ez
non den Sarriren talaia,
orain zeuona da sekreturik
handiena duen mahaia:
zein izango da BEC-eko azken
buruz-buruzkoan gaia?
