Bautista Kortajarena

 

[BERTSO BEEF I] Anakronismo baten une gorenak – Kepa Matxain

Anakronismo baten une gorenak – Testua: Kepa Matxain ARGAZKIAK: XENPELAR DOKUMENTAZIO ZENTROA, BERTSOLARI ALDIZKARIA     Orain hilabete batzuk ‘Zubia–Silveira’ afera jarraitu zuten klase guztietako grinatsuen artetik, auzia bertsozaletasunetik bizi izan zutenen egarria asetzeko bilketa xumea egin nahi luke erreportaje honek: “Gutxienez bertsotan ari dira, bada esperantzarik!” deiadarka jardundakoez ari gara, noski. Sobera funtsatua dute

Lehen bertso eskola: Euskara herriari eman zioten

Lehen bertso eskola: Euskara herriari eman zioten – Leire Artola Arin ARGIA aldizkarian. Euskara geure altxorra dela eta hura herrira zabaldu behar dela dio Patxi Goikolea euskaltzale eta bertsolari arrasatearrak. Argi du nola: bertsolaritzaren bidez. 89 urte beteko ditu baina garai batean bezalaxe segitzen duela dio. 1974ko hartan ere argi ikusi zuen, eta lehen bertso

[PERLAK] Perla solteak. De Vega: euskara gorrotatu baina bertsolariak maite (1953)

De Vega – Bertsolaritzari buruzko prentsa historikoko testuetan murgildurik, jite guztietako pertsonaia eta ibilbideekin egin dugu topo, baina aldrebesena, ezbairik gabe Luis Antonio De Vegarena da.     Lan honetan bertan jasota gelditu den bezala, adingabeko Txirrita bati buruzko testua topatu dugu lehenengo, 1920ko hamarraldian[1]. Eta aipatu dugu, baita ere, hamarraldi horretan bertsolariren bat tartean

[PERLAK] Perla solteak: Txirristakaren saioa gerra aurretik

Txirristakaren saioa gerra aurretik – Letek aztertzen zuen Mendaro Txirristakaren saio baten kronika dakar Estampa aldizkari madrildarrak, Txirritari egindako elkarrizketa ekarriko zuen berak. J.E. Muñagorrik sinatzen du. Ezin izan da argitu sinaduraren atzetik dagoen izen osoa, baina sinadura berarekin hilabete batzuk lehenago Santa Agedako koruei buruzko erreportajea ere bazekarren aldizkari berak. Testua polita da eta

Ezkontza frakasatuetako trapu zikinak, bertsotan

Ezkontza frakasatuetako trapu zikinak – Kepa Matxainek ARGIAn.   XIX. mendeko lehen herenetik XX. mende erdialdera arte iraun zuen bertsopaperen bizitzak. Askotarikoak ziren, baina maiz errepikatzen zen genero bat: bikotearekin ezkontza hitzartu bai, baina azken uneko arrazoi aldrebesen bat medio bertan behera geratu ostean, bertso jartzaile batengana jotzen zuen sarri ezkongaietako batek, bestearen trapu zikinak