Zaharren egoitza
Anjel Mari Peñagarikano
2021-10-19
Zaharren egoitza
Urtero goaz zaharren Elkartzea da izan
erresidentzira, leiken hoberena,
ni neu Usurbilera denok egiten dugu
ta Iurramendira, ispiluarena,
edonork makuluak, gugan isladatzen da
edonork kadira, izan zinetena,
bisita hoiek denontzat eta zuengan berriz
ondo etortzen dira. Izango garena.
Ikusi nuenean Batek etzun indarrik
nik zure kokotza,… zutitzeko ere,
Kantatu genuen ta nondik atera zuen
hura txalo hotsa! hainbeste umore?
Kantu luzeena ere Ta bai kantatu ere
haientzako motza, dotore dotore:
zer den ilusioa, “Triste bizi naiz eta
zer den bizipoza! hilko banintz hobe”
Batzuk errukia ere Eta jarraitu zuen:
ematen zidaten, “Hori da bestea,
“Bost seme-alaba ditut” neri kosta zaidana
andra bat esaten, sendia haztea…
“Inor ez zait etorri burutik pasa ere
urte oso baten, gaur hau ikustea,
orain dakit etxean nik hazi nituenak
zenbat maite nauten” ni hola uztea”
Bandeja kafesnez ta Handik hilabetera
gailetaz betea, San Jose bezperan,
ezin goxoago da langileekin topo
batera jatea, Izaskun sarreran,
mikatzago izan zen “Ikusi zintuzten ta
agur esatea, Hitzetik Hortzeran
bihotzik itxi gabe galdetu zuten berriz
zabalik atea. noiz joango zeran”
Hark galdetu orduko
Nik erantzun di-da:
“Nere jubilazio
garaia iritxi da,
esan jarri naizela
haruntza begira,
han izango naizela
hemendik gutxira”
