Ttakun-Herren: GREBA
Izar Mendiguren eta Iñaki Gurrutxaga
2020-09-29
GREBA –
IZAR MENDIGUREN
Doinua: Gaur gurutzatu gara (M. Urdangarin)
Historia kutxari
kendu maindirea,
Greben kontuan bada
nori, zeri beha!
Emakumeen borrokak
dira adibidea,
etxean geratzea
ez da irtenbidea!
Isilik egotea
noiztik da bidea?
Mendeetan eginda
pixka bat atzera,
mila zortzirehun eta
hainbeste urtera (1857)
New_Yorken emakumeen
fabrika erre da,
errusiar andreek
ere gose greba…
ta zertan hobetu da
gure egoera?
Erresidentzietan
piztu zen borroka,
Bizkaian garaipen bat,
lortu zen pausoka…
Esklabutza bultzatu,
ta pertsonak bota,
zuzendaritzek ezin
dute hala joka,
Bizitzeko dabiltza
bizitzaren kontra!
Laudion, Amurrion…
grebara “Berriak”,
“Neskek, jai egunik ez???”
salatu herriak,
lortu dituzten arren
hitzarmen berriak,
tentu, ez dira itzali
alarma gorriak!
Harategian soilik
ez daude txerriak!
Orozkon Artiachen
neska batzuk finko
ez egiteko bota
dituzte betiko.
Mobilizazioak
egin dira tinko.
Berronartu dituzte,
denak pozik, kitto!
ta zein neurri hartu da
enpresarekiko?
Osakidetza iruzur,
Hezkuntzako greba,
hamaika lan heriotz
goizetik gauera…
Ogia ez gorputza
sartzen da labera,
eskubidea ez da
joatea lanera,
baizik eta bizirik
heltzea etxera!
Ez pentsio ta ez lan
baldintza serio…
Sutan dago bizitza,
mundua herio!
“Greba frakasoa da”
esan prentsari, Oh!
Odolusten gaituzte,
aski da, redio!
Gure bizitzak ez al
du ezer balio?
Mundua ederra da,
noren begitara?
Noren esku gelditu
da lehen ilara?
Lar egokitu gara
miserietara,
Mila arrazoi daude
batzeko grebara,
Ta ez bazatoz, argi:
zapaltzaile zara!
Doinua: Zeru altuan
Labe garaiak itzali ziren,
kaleko suak ere bai:
salerosketa etengabeak
itxura batean darrai.
Bakoitza bere rollora goaz
ta hemen denok gara guai:
inortxo ez da proletario,
ta inork ez du izan nahi.
Laurogeigarren hamarkadako
barrikadak ta sirenak:
nostalgiaren erretratua,
orain ongi gaude denak.
Grebak zergatik? Alferrik dira!
Bukatu ziren problemak!
Konpon ditzala besteren batek
denon arazo direnak!
Kapitalaren irabazia
ez da dirutan neurtzen:
erdi-mailako klase uste-ta
hemen jendea puztu zen.
Klase-kontzientzi deitzen zitzaion
mailua dabil biguntzen…
behekoei goitik begiratzeak
ez du gehiegi laguntzen.
Gimnasioko kuota ordaindu
ta hain zaude sasoikoa
ongi jantzia, perfumatua,
ia-ia heroikoa.
Hiper kanpoko eskaleari
botata txanpon ohikoa
goiko bat izan nahiko zenuke,
baina ez zara goikoa.
Auto berri bat hartu zenuen,
plazo erosotan, lehenik.
Berrogei urtez hipoteka bat
badaukazu, ziurrenik:
ez duzu, bada, orain usteko
norbait nor dena zarenik?
Nor denak inoiz ez du eskatzen
ezertarako baimenik.
Esan zizuten: ez zara inor,
ez zara izango ezer,
bertso-zaharretan beti berdinak
ziren nagusi ta maizter.
Hanka azpiko txakur leiala
ordezkatzen dute laster:
daukazun pixka ez zuten lortu
obedientziari esker.
Beraz grebarik ez duzu egin
ta inor ez da harritu
hori eginda ezin delako
jefearekin kunplitu.
Hala ere lasai, ezin baduzu
noizbait zorren bat gainditu
nagusi jaunak zure faktura
denak ordainduko ditu.
Gu gara jende katramilatsu
ta takturik gabekoa
borrokabide zaharkitutan
galdu ohi den klasekoa.
Amorrazio bakarra daukat,
ez errez gainditzekoa:
zuretzat ere izango dela
orain guk lortutakoa.
