Ainhoa Agirreazaldegi
Xantaia emozionala Egin dezagun fikzio pixka bat. Demagun, gaurtik aurrera, bertsotan ondo samar jakitea derrigorrezkoa dela Euskal Herrian. Bertsoa ezagutu bai baina bertsotan inoiz egin ez duen ehundaka euskaldun helduk bat-batean izena eman dute bertso-eskoletan. Batzuk langabezian daude, eta goizetan hartzen dituzte eskolak. Beste batzuk lana amaitu ondorengo ordu berantiarretan joango dira bertso-eskoletara. Pentsa ezazue,
Oihana Iguaran
Gure gaiak? Komunikazio ikasketak egitean agertu ziguten hedabideek esaten zigutela zer zen garrantzizko guretzat, arreta zeri eskaini behar genion, zeren inguruan eztabaidatu behar genuen. Beraz, gure gaiak zein ziren zehazten dutela hedabideek. Urte batzuk lehenago, beste komunikazio eskola batean entzuna gogoratu zidan; bertso eskolan entzuna, alegia: saio askotako gaiak egunkarietatik ateratzen zirela. Geroztik, denbora pasa
Oihana Bartra
txikia Gehiegi ezagutzen ez dudan pertsona batek galdetu dit ea konplexurik dudan txikia izateagatik. Harriduraz begiratu diot. Galdetu didan arte, ez diot neure buruari inoiz planteatu. Zer du txarrik, ba, txiki izateak? Erantzuna, ezetz. Beti izan naiz zortziko txiki zalea, talde txikietan erosoago sentitzen naiz, herri txikietako jaietan bota ditut parrandarik onenak, “Txikia” abestia kantatzen
