Kontatzea entzutea da – “Bertsoa sortzen ari den momentuan bertsolariak ezin du bere sorkariaren asmo intelektuala eta estetikoa kontzienteki erabat kontrolatu, are gutxiago erritmoa arrazionalizatu. Askatu egin behar du kontrol hori bertsoak korritu dezan. Baina dantzariak badaki oina non jarri behar duen, idazleak badaki non jarri behar duen koma bat; bertsolariak asmatu behar du
“Altu kanteu!” – Leire Vargas Nietok Anboto hedabidean. Ez dut garbi oroitzen “altu kantatzeko” esan zidaten lehen aldia. Bertso eskolako bigarren eguna edo izango zen. Gogoan dut, alabaina, hark utzi zidan zapore mikatza. Kantukideei zuzendua ere entzun izan dut eta beti utzi dit buruan bueltaka ibili zaidan arrastoa, ustezko aholkua aldebiko aiztoa izaki:
Dudan – Ez dakit sekula duda gabeko iritzirik izan dudan, edo dudarik gabe adierazteko gaitasunik izan dudan. Dudan uste bakoitza dudan jartzea izan da agian, bertsolaritzak eragin didan onura handietako bat; ikuspegi desberdinetatik begiratzera behartu gaituelako, rol bakoitzaren neurrira. Oso gaztetatik barneratu genuen bertso eskolan, arrazoia desberdin banatzen zela, noren azalean jarri. Ordea,
“Bectsolaritza” ala hil? – Juan Luis Zabalak Irutxuluko Hitzan. Eredu eskolaturik gabeko bertsolaritza eta estandarrik gabeko euskara traktorerik gabeko baserritarraren pareko ditun: oso ederrak baina etorkizunik gabekoak. Eskuko telefonoan bilaketa egin eta gero, hala esan zidan: —Eztabaida batzuk ez dituk inoiz amaitzen. Aldiro-aldiro errepikatu egiten dituk. —Zertaz ari haiz? —Bertsolaritzaz. Testu zati bat
Bertsoaren barruko edukia erabat aldatu da – Gorka Erostarbek Berria egunkariarentzat egindako elkarrizketa. Bertsoa eta bertsogintza. Inflexio punturik ez dute ikusten, baina iazko Txapelketa Nagusiak ezaugarri berri batzuk bistaratu dituela bai. Onintza Enbeita, Nerea Ibartzabal eta Jon Maia. Hiru bertsolari. Hiru ahots desberdin, hiru bertso nahiz bizi esperientzia desberdin, bertsogintza gaur egun denaz eta
