Bertso kode zartatua: Xalbadorren katarsitik Sarasuaren krisira – Testua: Kepa Matxain Demagun bertso ikuskizunak baduela kode espezifiko bat, ez performancearena ez literaturarena, baizik eta ahozko inprobisazio performatuarena –tradizioz kultura popularrari lotua–, eta kode espezifiko horren anbiguotasunak zeharo despistatu izan dituela zenbait historikoki –bertsolariei “poeta kaskar” deitzen zietenak, bertsolaritza tabernazulotik antzokietara eraman behar zela aldarrikatzen
Oihartzun mutuak – Badira inork esan beharrik gabe entzun ditzakegun hitzak. Zerbait ahoskatzen dugunean, beste zerbait ere esaten dugu isilka. Badakigu testuak beste esan dezakeela para-testuak, gorputz espresioak, testuinguruak, arnasak, hautatu dugun doinuak. Esaten duguna ukatzen era badaki oihartzunak sarri. Baina bertsotan, amaiera kantatu eta publikoak erantzuten duen errepika nola, badira barrurantz gertatzen
Hizkuntzak eta kodeak – Bertsozale Elkarteak eta Mintzolak antolatutako ekimenei esker, behin edo behin izan dugu ozeanoz bestaldeko inprobisatzaileekin abesteko aukera. Kasu horietan, itzultzaileen lana funtsezkoa izan da, elkarrizketa lortzekotan. Gehienetan, ordea, inprobisazioaz gaindi beste kode mota bat ere konpartitzen genuela ohartzen ginen, hizkuntza ulertu ez arren elkar ulertzera ginderamatzana. Oraingoan, ozeanoz bestaldeko bertsolariekin abesteko
