Gure aitari –
Doinua: ETAren su etenetik
Bizitzaren errebueltek
Markak uzten dizkigute,
Memoria bihurtzen da
Buru zaharraren arkupe.
Hizketa denean sarri
Garai joanen irute,
Altxorrak jasotzen dira
Irribarre baten truke.
Gure Aitak aste hontan
Laurogeita hiru urte,
Hitz neurtuz kontatzea
Bertsolarien bertute,
Barruan gorde dudana
Bertsoz azaldu nahi nuke.
Sei urterekin ama hil,
Patua zein den krudela,
Babesa nola bilatu
Horren umea zinela,
Aitona eta Izeko
Aldamenean zirela,
Burua zut, lema tinko,
Eta aurrera batela.
Hau da eskaini diguzun
Lehenbiziko erregela,
Albokooi egunero
Oparitutako perla,
Gauza guztien gainetik
Bizitza ederra dela.
Zailtasun denak zailtasun,
Bizitzan beti aurrera,
Mastan zabal, hegan beti,
Umorearen bandera.
Festa denetan kantari
Marinelenak, rantxera,
Buruz hamar mila kantu
Datoz hitzetik hortzera.
Mututurik bizitzeko
Ez bizitzea hobe da,
Zugandik ikasi nuen
Garbi noa esatera,
Sentimenduak askatzen
Bertsoarekin batera.
Oraintxe hamabi urte
Iritsi zen parkinsona,
Pixkanaka erasanez
Buruko hainbat neurona.
Nahiz eta handituz doan
Ezintasunaren horma,
Ez dituzu inoiz galdu
Poz eta umore ona.
Beraz zuk erakutsiak
Azaltzera nator hona,
Bere ekintzak ikusiz
Neurtzen dela pertsona,
Eta elkar laguntzean
Dagoela zoriona.
Zure motortxoa jarriz
Tokatzen zaion neurrira,
Koroko entsegutara
Joatea komeni da.
Zure arima askatuz
Partituraren harira,
Makaldutako ahotsa
Libre doa, urrutira.
Ezin da albora utzi
Hileroko Kantujira,
Lehengoan ikusi nuen
Zure begiei begira,
Zeinen gauza ederra den
Zorionaren distira.
Bizitzaren zailtasunek
Sortzen dute mila kalte,
Ezinek eta zalantzek
Itzal luzea daukate.
Labirintoan barrena
Azaltzen da mila ate,
Beldurrak, uste okerrak,
Nola mantendu aparte.
Galdera existentzialak
Zuregana naramate,
Nahiz pasa mila eskola
Eta mila fakultate,
Zure adibidea da
Nire unibertsitate.
