Bertso txapelketak txapelketak dira, lehiaketak. Beraz, lehia dago. Eta lehia baldin badago, norbaitek irabazi behar du; azkarrena, bizkorrena, salto handiena egin duena, indartsuena, abilena, jokaldi onena egin duena nor den erabaki beharra dago. Ez da erraza bertsoa neurtzea; metroak, kronometroak, markagailuak ez dute balio hitzaren kirol nazionala epaitzeko. Epaileak behar dira, beraz. Ezinezkoa bada bertsoa
Ez da oraingoxeko kontua, bertsolari-txapelketa hasi eta kanporaketek aurrera egin ahala, sentsazio txar samarrarekin etxeratzen nintzela, niri gustatzen zitzaidan estiloko bertsolariak aurrera pasatzen ez zirelako. Eta iruditzen zait ez naizela bakarra. Nik beti galdera bera neukan: hainbat jendek gogoko dituen bertsolariek zergatik ez dute luzitzen txapelketan? Nondik dator eten hori? Fisikari handi batek esaten du
Bertsozale askorentzat, izan hango edo hemengo, huts egin ezineko hitzordua da. Kanpoan hiru aldiz elurra egin dezake edo Kantauri itsasoak harrotu eta Kursaala besarkatzea erabaki. Baina, barru giroan, kasik bi mila bertsozale, bi ordu luzez, dena begi, dena belarri izaten dira Bertso Egunean. Erakusleiho handia da, eta berezia. Esperimentazioa, laborategia, berritasuna. Etiketa asko jartzen zaizkio
TESTUA: Jon Martin Etxebeste Inprobisazioa inprobisazio da mundu guztian, baina kultura adina adierazpide topa ditzakegu. Azken urteetan Euskal Herrian generoaren gaiak indar handia hartu du, baina nola bizi da gai bera munduko beste adierazpideetan? MARTA SCHWINDT (ARGENTINA) “Ez diot inoiz inori nahi ez nuena sentiarazteko baimenik eman” Marta Susana Schwindt Mar del Platan bizi
Ametsek suaren bueltan dantzan jarri gintuen denok. Edo Maialenek garai bateko amonen zapia jantzi zigun. Finalista guztiak, sorbaldatik helduta, kate bat osatuz. Eta emozioak BECa zeharkatu zuen olatu bihurturik; txaloetan, oihuetan, begietan lehertu arte… Jexux Larrañagak doktore tesia egin du Txapelketan lehiaz harago gauzatzen den jolas sakonaz. Bost urte eman ditu BECen bizi izandakoaren esanahi
