peña – Belaunaldi honek lurrikara txiki bat ekarri zuen bertsolaritzaren historiara. Hamarreko talde horretatik bakoitzari beste kideei buruzko gertakari, pasadizo, oroitzapen eta gogoetak eskatu genizkion, eta batzuk CD batean bildu eta gure 120. alearekin batera banatu genituen. Hemen duzu Anjel Mari Peñagarikanorena, soinu efektuak gehituta podcast formatuan. Powered by RedCircle peña
Hitz hutsa – Bertsoa hori da finean, hitz hutsa. Jantzi ohi dugu doinuz eta ahotsez, ematen dugu oholtza baten mailatik eta zabaltzen da megafonia bidez; baina ez da hitza besterik. Batzuetan sekulako boterea duela sentitzen dugu, benetan eragiten sumatzen baititugu kantatutako hitzok. Erantzuna jasotzen dugu. Hitz hutsa zenbateraino hel daitekeen ohartzen gara. Aitzitik, beste batzuetan
Murr(h)itzak – Badira erabiliaren erabiliaz agortzen zaizkigun hitzak, esanahiz hustu ditugunak hainbeste baliatzeagatik; ezin zitekeen bestela. Benetan sentitu aurretik erabiltzen ditugu batzuk, eta gero, sentipen horrek hartzen gaituenean txiki geratzen zaizkigu, ez digute balio eta antzu sentitzen ditugu ahoan (zenbat “maite zaitut” goiztiar, heltzen utzi gabe ahoskatuak); plazer handi bat izan da. Beste batzuk, heldu
Indar bat dabil – Bertsozale Elkartearen webgunetik hartutako testua da honakoa, Lorea Agirrek idatzia. “Berria bide egiten ari da. Baina zaharra ez da oraindik joan. Geure haurtzaroan, bertsolaria gizona zen, heldua, zuria, heterosexuala, euskalduna. Pieza bateko gizona. Gi-zo-na. Ez genuen besterik irudikatzen ahal. Oraindik ere, hori ere bada bertsolaritza. Euskalduna, euskaldun petoa esan ohi
