Ene ibilbidea - Biografia laburra Sortua naiz 1947ko urtarrilaren 8an, Irisarrin, Baigura auzoko baserri batean. Aita Irisarrikoa zen, ama, aldiz, Armendaritzekoa. Zortzi senide gaude, ni hirugarrena. Etxetik hurbil genuen eskolan [...]
“Bando! Bando! Alkatek esan do…” diote Ataunen. Bertsolaritzan “Tarrapatatan” kantatzen diogu, 86tik. Bietan ere, antzekoa da norabidea (goitik beherakoa) eta helburua (isiltasuna egin dadin). Bandoa zabaltzeak ekar lezake bandoen arteko zirrikitua zabaltzea. Edo, nork daki, akaso beti izan da arrakala bat. Nahiko banda berezia da gurea.
Oraindik gogoan dauzka Goizuetako jendeak Nikolas Iribarrenen pasadizo eta bertso franko. Ez hori bakarrik, orain berriro (2013-4-23) hila dugu Joxe Antonio Iribarren Perurena, lehengusu propioa eta aitona Nikolas zenari bezalaxe Xardea deitzen genion honi ere izengoitiz. Bihoa bien oroimenez lantxo hau.
Lasturren (Itziar, Gipuzkoa) jokatu zen finala, 90 entzuleren aitzinean. Joanes Azpillagak eskuratu zuen bigarren postua, eta, beraz, biak lortu dute Euskal Herriko txapelketarako pasea.
Gure ohiturei fidel, aurten ere udaberrian gatoz Urteberri on esatera.
Jendetza batu zen Soraluzen iragan larunbatean, lehen Señora Eguna ospatzeko.
Nafarroako Bertsolari Txapelketa irabazi eta hilabetera irribarretsu azaldu da Julio Soto (Iruñea, 1987) finala jokatu zen Anaitasuna kiroldegian elkarrizketa egitera. Haatik, ez da txapela irribarrea lorarazten diona, lehenagotik ere irritsu baitzebilen azken bolada luzean. Izpiritualtasuna lantzeak ekarri dio aldarte argitsuago hori: meditazioak, yogak. “Nire azken urteotako bertso-bidean hori izango da egin dudan lanketarik handiena eta eraginkorrena”, nabarmendu du. Gizon zuri heterosexual aberatsa izatearen pribilejioaren kontziente, nafar bertsolari izateak dakarren azpiratzea salatu du, Nafarroa Garaiko bertsolaritza “loraldi bete-betean” dakusan honetan.
Bertso-poteoa, bazkaria, bertso saioa eta kontzertuak izango dira, eguerdian hasita.
Jon Miranda Labaienek, Gipuzkoako Hitzan.
Gorputza tente eta altu kantatzeko esaten ziguten bertso-eskolan umetan. Bertsoak saldu egin behar omen dira, eta urteak joan ahala ikasi dugu bertsoa saltzeko moduak bertsoaren edukiak berak beste, edo gehiago, balio duela. Aldatu dugu lehen bertsoa kantatu ostean jartzen genuen “barkatu, kaka, gaizki egin dut” aurpegia, eta ikasi dugu, horren ordez, irribarre txiki bat egiten, eta ez dadila nabaritu barruko amorrua.
