Oihana Iguaran
Esker aunitz, Jon – Jon Barberenari… Lehenik oholtzan, bertsolari ondoren Idazle Eskolan, poeta azkenekoz mezuz, lagun. Eta orain erraietan, uzkurdura eta bertsogintzan, euskalgintzan, hutsune eta topatu zintugun guztiongan, maitasun. Eta gero, gero ere bertsolari, poeta, lagun; gero ere uzkurdura, hutsune, maitasun. “Betirako denbora aunitz zen” 40 urte, ordea, goizegi zen.
Elixabet Etxandi
Jauzia – Arratsaldeko 4ak. Laugako publikoaren ahotsaren burrunba entzuten du. Lehen aldiz. Estresa igo zaio oholtza gibelean. Baitaki lehen aldiak askotan azkenak ere badirela. Nola liteke bera hemen izatea? Ondokoari bigarren lekua tokatu zaio zozketan. Karma bere kontra balitz bezala, bere bertso ibilbideko lehen urratsetatik, gaurko Xilabako final handia arte. Bigarrenaren papela. Gazte sariketa guzietan
Enare Muniategi
Zu zara, ezta? – Herri txikietan denok elkar ezagutzen dugula esan ohi da, baina egia esan, ez dakit hori horrela den. Zer da elkar ezagutzea? Noren seme edo alaba zaren jakitea? Zer etxetakoa zaren jakitea? Honen harira, orain pare bat egun errekaduak egiten nengoela atzetik herriko batek: “Ei! Zu zara bertsolarixe ezta? Badakizu datorren domekan
Elixabet Etxandi
Amaieratik hasi – “Bertso bat amaieratik hasten da.” Ziztada baten efektua egin zion esaldi honek nintzen zortzi urteko umeari. Nola nahi dute amaieratik hastea, hasiera bera jakin gabe? Ezinezkoa iruditzen zitzaidan, agian, linealtasunean hezi gaituztelako. Izan ere, bizitzak alderantzizkoari ohitzen gaitulako, denboraren gurpilean barna, hasieratik hasi eta amaieran amaitzeko. Atik Zra, 0tik infinitura. Baina guk ongi
