Anakronismo baten une gorenak – Testua: Kepa Matxain ARGAZKIAK: XENPELAR DOKUMENTAZIO ZENTROA, BERTSOLARI ALDIZKARIA Orain hilabete batzuk ‘Zubia–Silveira’ afera jarraitu zuten klase guztietako grinatsuen artetik, auzia bertsozaletasunetik bizi izan zutenen egarria asetzeko bilketa xumea egin nahi luke erreportaje honek: “Gutxienez bertsotan ari dira, bada esperantzarik!” deiadarka jardundakoez ari gara, noski. Sobera funtsatua dute
Patxi Tellaturen debuta – Jon Maiak 1997ko Nagusiko final hartan azken agurrean “Ama Extremadura/ aita Zamoratik/ abuela ta abuelo/ haien aurretik” hura abestu zuenean distira gogoangarria egin zuen etorkinen semea den bertsolariaren irudiak. Geroztik, euskal jatorrikoak ez diren abizenak hainbatetan ikusi izan dira taulatu gainean, herrialdeetako txapelak irabazten, besteak beste. Bide hau ireki zuena Paco
Xabier Lete – Bertsolaritzari arreta berezia jarri zion beste euskal idazle garrantzitsu bat Xabier Lete da. 1960ko eta 70eko hamarraldietako Pizkundeko Euskal Kantagintza Berriak ahozko euskal ondarearen berreskurapen eta berrerabiltze abangoardistarekin lan itzela egin zuen, eta Letek mugimendu hartan parte hartze garrantzitsua izan zuen. Bertsolaritza zaletasun, iturri eta langai garrantzitsu bat izango zuen gerora ere[1],
Gabriel Aresti – Badira fikzioaz harago bertsolaritzaz prentsan argitaratu duten euskal idazleak. Gerraurreko poeta garrantzitsuenek, Lizardi, Orixe eta Lauaxetak, hainbat aipamen egin zizkioten, esaterako. Lizardik bidaia kronika batean (Euzkadi, 1929/XII/25, Donapaleura joan-etorria), eragile gisa burututako deialdian (El Día, 1930/I/30, Euskal Olerti Jaia/Errenderiar jatorrei deia), eta Aitzolekin euskal literaturak hartu beharreko bidearen inguruan izandako eztabaidan (Argia,
Amurizak Lopategiri – 1960ko hamarraldiko txapelketak gerraostean bertsolaritza berrabiarazi zuen belaunaldiaren gailurra izan ziren. Eragiletzan Euskaltzaindiaren bueltan osatu zen taldea, eta bertsogintzan Basarri eta Uztapide izan ziren txapelketa horien protagonista nagusiak. Hamarraldi horren bukaerarako, ordea, nabaria zen belaunaldi hori ahitua zela, eta belaunaldi berri baten bultzada hasi zen nabarmentzen bertsolaritza sozialaren loraldiarekin. Diktadura bere azken
